कर्म

Siguro naman, may karapatan akong magpahayag sa saloobin ko... since I own this blog, right?

Nothing is wrong with the FREEDOM OF EXPRESSION... but it seems like many people, including YOURSELF, are abusing it... you don't even know how to CONTROL and MANAGE the freedom that you have...

So...

That's what you call KARMA! Ayan tuloy... nasira ang pinakamamahal mong GAMIT!

Huwag ka kasing magpaka-PRIMA DONA sa pangkat ko!

May sarili ka na ngang pangkat, umeepal ka pa sa pangkat ko...

Ano'ng klase kang pinuno?

Ikaw pa ang nagiging pasimuno sa pagkalat sa pangkat ko?

Ni hindi mo man lang pagsabihan yung iba mong ka-pangkat (na ka-pangkat ko pa rin) na umayos sila?

Alam mo, huwag mo masyadong damdamin yung pagkawala ng mga paksa mo...

Nagpaalam naman akong buburahin ko ang mga yun...

Pero ano ang ginawa mo?

Tila wari pinagsakluban ka ng langit at impyerno nang mawala ang mga yun...

Gaano ba kahalaga ang mga yun sa iyo? Hindi bale sana kung may kabuluhan at nakakabuti pa sa iba yang paksang pinakalulugod mo!

Kung yung iba mo ngang ka-pangkat, hindi na nga umeepal sa akin...

At ang masama pa sa iyo, ang DAMI MONG PINUPUNA sa akin at sa pangkat ko!

Bakit hindi mo muna punain yang mga kamalian mo?

As the saying goes: "IT IS A GREAT STUPIDITY WHEN YOU FIRST REACT AND CRITICISE ON OTHER'S MISTAKES AND WEAKNESS RATHER THAN WHEN YOU LOOK AND REFLECT FIRST ON YOUR OWN WRONGDOINGS AND FOOLISHNESS..."

Ano? Natauhan ka ba?

Alam ko namang hindi eh... dahil mas paiiralin mo pa rin yang mga ninanais mo! Pinakikinggan mo lang kasi yung mga taong kaparehas din ang daloy ng pag-iisip!

Pareho lang tayong nagkakamali... pero punain mo muna yang mga kamalian mo!